یا مهدی

نمی دونم، نمی دونم تو غروب های دلگیر جمعه به کدوم خونه پناه ببرم تا از دردی که به دوش می کشم خلاص شم از درد سخت " انتظار " ؛ دردی که سالهاست به دوش می کشمش ،امّا جز سختی و درد حاصل دیگه ای برام نذاشته .

دلم میخواد داد بزنم و بگم : پس کجایی؟ چرا نمیای؟ مگه نگفتی باید دنیا پر از فساد بشه و من برگردم ؟!!! دیگه از این بیشتر؟!!! بابا من دیگه طاقتم طاق شده ولی تو هنوزم که هنوزه میگی: میام ،میام و نجاتتون میدم. میام و دست همتون رو می گیرم تا با هم بریم به یه دیاری که پر از خوشبختی و آرامشه.

منم بهت میگم خب اگه میدونی که بچّه های یتیم چه دردی می کشن، اگه می دونی ما چقدر دلتنگ یه گوشه ی نگاهتیم، اگه میدونی زمین، ماه، خورشید، ابر، کوه، دشت و ... وحتی من و مردم دیگه به وجودت نیازمندیم پس چرا به قول مرحوم آغاسی خاطر خواه کردی رفتی پشت پرده؟!!!

                            وما تا جمعه جمعه است منتظر قدوم پر برکتت میمانیم تا بالاخره روزی از این درد انتظار رهایی یابیم و شیرینی وصال را تجربه کنیم!!!

 

با همه لحن خوش آوایی ام
در به در کوچه تنهایی ام

ای دو سه تا کوچه زما دورتر
نغمه تو از همه پرشورتر

کاش این فاصله را کم کنی
محنت این قافله را کم کنی

کاش که همسایه ما می شدی
مایه آسایه ما می شدی

هر که به دیدار تو نائل شود
یک شبه حلال مسائل شود

دوش مرا حال خوشی دست داد
سینه مرا عطشی دست داد

نام تو بردم لبم آتش گرفت
شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه جان من است
نامه تو خط عوان من است

ای نگه ات خواستگاه آفتاب
بر من ظلمت زده یک شب بتاب

پرده برانداز زچشم ترم
تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یار و مددکار ما
کی و کجا وعده دیدار ما

با همه لحن خوش آوایی ام
در به در کوچه تنهایی ام

دوباره اومدم!!!

سلام دوستای گلم؛

از غیبت چند هفته ایم واقعا معذرت می خوام آخه تعطیلات عید رو رفته بودم قم، بعدش هم از شانس بد ما وقتی اومدم دیدم کارت اینترنتم تموم شده ،اینقدر فسفس کردم ،اینقدر تنبلی کردم تا آخر بخت این کارت اینترنت باز شد و من خریدمش البته من که نه چون خودم حوصله ی بیرون رفتن ندارم در واقع به مادرم گفتم که بخره!

باز هم از تاخیر و غیبت این دو سه هفته عذر میخوام و شرمنده ی همه ی کساییم که تو این چند هفته برای وبم نظر دادن.